Παρτιτούρα ανάσας
Τα γράμματα του Άγγελου Σικελιανού προς την Άννα Σικελιανού αποσυντίθεται και δημιουργούν μια παρτιτούρα ανάσας κατά την εκφορά προφορικού λόγου. Η κοινή ανάσα, η ανάσα του Σικελιανού προς την Άννα αλλά και της Άννας προς Εκείνον, αποκαλύπτεται μέσα από τους ίδιους κανόνες σύνθεσης του αρχικού λόγου, τα σημεία στήξης και τον τονισμό. Ο ερωτικός λόγος, ακατάλυπτος και σε πτώση γίνεται μια άσκηση αναπνοής, μια προσευχή, μια εύχή προς το Θείο, με έκφρασή του την ελάχιστη έκφραση ζωής και θανάτου, την ανάσα.
Ο ήχος που συνοδεύει το νέο λόγο, αποτελεί έναν οδηγό ανάσας προς τον αναγνώστη. Δεν είναι πια ούτε η ανάσα Της, ούτε η ανάσα Του, αλλά μια άσκηση της ανάσας Σου για τον Άλλο.
