“Περιμένοντας τον Γκοντό”
Οι ήρωες του Σάμουελ Μπέκετ Βλαδίμηρος και Εστραγκόν
Ανακαλύπτουν Το Σανατόριο
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Είδα ένα όνειρο.
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ: Μη μου το πεις!
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Είδα ότι...
Ο Εστραγκόν ονειρεύτηκε ότι χθες βρισκόταν μαζί με τον Βλαδίμηρο στο Σανατόριο περιμένοντας τον Γκοντό, .... (τον Γιατρό;)...
Τα δέντρα δεν ήταν ένα... αλλά πολλά! Το Σανατόριο δεν είχε χρόνο. Σαν να υπήρχε από πάντα και για πάντα.
Ή μήπως δεν ήταν χθες... αλλά... προχθές! Κι αν ήταν πέρσι; ..Ή το 1950; Ή το 1938; ..Ή το 1909;
Ο Βλαδίμηρος μέσα στο όνειρο ανησυχούσε, αν ο Εστραγκόν θα θυμόταν το Σανατόριο και την επόμενη μέρα...
Όταν ο Μπέκετ δημιουργούσε το 1948 τους ήρωες για το «Περιμένοντας τον Γκοντό», Βλαδίμηρο και Εστραγκόν, πιθανόν να μην είχε προβλέψει ότι θα πάνε στο Σανατόριο αλλά σίγουρα γνώριζε ότι αυτοί οι δύο «τύποι» θα χώραγαν σε κάθε εποχή και σε κάθε συνθήκη. Υπήρχαν πριν την γέννησή τους, υπάρχουν και θα υπάρχουν στο διηνεκές.
Αντιπροσωπεύοντας την φθορά καθαυτή θα ήταν σίγουρα απ’ τους πρώτους τρόφιμους του Σανατορίου το 1909. Θα γλίτωναν απ’ τον βομβαρδισμό του Σανατορίου το 1943 και θα επέστρεφαν εκεί το 1950 με την επαναλειτουργία του. Σήμερα φθαρμένους μεν αλλά ακόμα ζωντανούς, θα τους βρίσκαμε σε κάποιο δρόμο ανάμεσά μας.
Γιατί οι Βλαδίμηρος και Εστραγκόν περιμένοντας τον Γκοντό, φτιάχνουν χρόνο, κινούν τον χρόνο και τον μετατρέπουν σε αιωνιότητα.
Το Σάββατο 20 Αυγούστου 2011, περίμεναν τον Γκοντό ανάμεσα στα απομεινάρια του Σανατορίου, κάνουν αεροθεραπεία στην ταράτσα, προσπαθούν να πάρουν έναν υπνάκο στα δωμάτιά του.
Θα πάρουν μαζί τους την εμπειρία του Σανατορίου, του εγκαταλειμμένου πια κτιρίου, της ανυπαρξίας, της αδράνειας, της φθοράς, για να την ανακυκλώνουνε στο διηνεκές.
«Ίσως και χωρίς καν να την θυμούνται...»
Πήλιο, Αύγουστος 2011
Κατά την διάρκεια της in situ δράσης στο Σανατόριο παρουσιάζεται κυκλικά μικρό απόσπασμα παραφρασμένο (εν είδη λούπας), από το έργο του Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό», από τις Αθηνά Χατζηγιαννάκη και Πόλυ Βλάχου.
Αποτελεί τμήμα έρευνας μιας περαιτέρω πειραματικής προσέγγισης του έργου «Περιμένοντας τον Γκοντό» όσον αφορά στον τόπο και στον χρόνο. Το έργο θα ολοκληρωθεί μελλοντικά σε σύνθετη οπτικοακουστική και σκηνική μορφή σε σκηνοθεσία Δημήτρη Βερνίκου.